Sen Yoksun Şiiri - Gonca Çavdar

Bir sırttan seyrettim bugün İstanbul’ u
İçime çektim denizin kokusunu
Gözlerim donuk, yüreğim buruk
Gece karanlık, oysa İstanbul ısıl ısıl...

Yıldızlardan bir yorgan örtülü üzerimde
Hafif, dinlendirici bir müzik,
Rumeli’ nin o büyülü havası, İstanbul
Islak cimlerin kokusu ve deniz...

Her şey tastamam yerli yerinde
Bir tek şey eksik, kimse farkında değil
Ben farkındayım, gözlerim farkında,
Sen yoksun, bütün bunlar bos ve anlamsız...

Yıldızlar küskün geceye, ben aya dargın
Sen yoksun,
Özlemin yüreğimde dağlar kadar
İstanbul’ un bile tadı yok, sen yoksan eğer...

Yakınımdasın, çok uzakta değil
Önemli olan aynı şehirde olmak değil
Her an kokunu hissetmek varken,
Yalnızlığımla paylaşıyorum bu güzelliği,
Hayalin yanımda, ama sen değil...

Güneş doğmuyor, sensiz gecelerime
Gün doğmuyor, sen yokken karanlığıma
Odam daha da kararıyor sensizliğimde
Boğuyor dört duvar yalnızlığımda...
Sen yoksun!

(16.11.2002 – 23.30)