Sen Yoksun Şiiri - Çağdaş Fil

Şimdi kalk oturduğun yerden uzat bana doğru yüreğini,
Seni çaresiz bulduğum o güne inat bırakacağım gölgelerimi,
Süpürge etmekten kastın nedir saçlarını,
yağmur olup akıtsan da gözyaşlarını,
İlelebet saklayamaz sın fikriyatını..

Belli edecekse eğer yağmur yağacağını,
Titrer gökyüzü ve ürker o şirin ceylanların,
beni bedenimle değil ruhumla sevmelisin,
Canına anlam katan değerlerini bilmelisin,
yürümelisin, elinden tutmasam bile,
Koşmalısın düşeceğini bilsen bile,
yaşamalısın öleceğini düşünerek ansızın,
Sen sensin her zaman sen kalmalısın…

Ormanlarım kurudu, çiçeklerim soldu,
seni sana anlatırken avuçlarım soğudu,
Kan basıncım durdu şah damarım atmaz oldu,
şeytan bana seni sordu,
Kırılmış bir şişeyi dayadım boğazına,
soğuk terler akmaya başladığı anda,
Tükürdüm nefretimi sıfatına,
kinimi usta bir boksör gibi vurdum şakağına...

Yarınıma çıkacak kadar nefesim kalmadı,
sensizliğe hıçkırıyorum,
Nefesimi tutmam mı gerek,
ya da korkutacak mısın beni yokluğunla?
Hayal şehrimin hayalet güzeli,
gözlerine tırmanıyorum dudaklarımla,
Parmaklarıma hapsediyorum suretini,
satırlarıma yansıtıyorum en masum halini,
ona aşık olup parçalıyorum kendimi...

Satırlarıma damlıyor kan,
sen hala seninleyim san,
Bu dünyada yaşayan insan,
günahkar dolmuş dört bir yan,
Bıktım usandım sil baştan başlamaktan,
Hergün avuçlarımı kanatmaktan, saçımı sakalımı yolmaktan
Seni bana değil beni sana yazmaktan...

İn biraz tahtından vezirlerinle meşgul ol,
Padişah mı sandın kendini? unutmaki sensin hala toy,
Yüklekseklerde uçmayı marifet mi sanırsın?
tek saçmalık canın var,
Derinlerde yüzerim ben, senin gibi küçük balıklarım var…

Altında şehvetli düşünceleri yatan,
bir volkansın artık sen içimi yakan,
Yıllardır düşlerimde uyuyan,
beni her gece hayaliyle avutan,
Senin bana gelme ihtimalin beni zicire vurduran,
Günlerce hiç kıpırdamadan başında soluk aldıran,
Beni çırılçıplak soyup buz gibi suya daldıran,
Hayalinle yaşatıp hasretinle öldüren,
beni mecnuna döndüren kadınsın sen...

Kan kusarım yokluğunla,
döner avare başım,
sarkar ıslak kirpiklerim,
Sanki düşüncelerim soyutlanır, sen gelince zikrime,
Dizlerimin feri kesilir,
düşerim yağmur oramanlarına,
Bulmak için gözlerini,
koşarım hiç durmadan sana,
Bunca uğraş, bunca çaba, senin için baksana,
Senin için çektiğim her nefes sigaramdan,
Oturup sohbet etmelerim kadehlerle,
Durmadan garsonu çağırırım uşağımmışcasına,
Sen yoksun diye bu kadar agrasifim,
senin yüzünden sabahlara kadar içmelerim...

Artık kalkmanın, yol almanın zamanı geldi ufaktan,
Bıktım inan, seni ona buna, defalarca anlatmaktan,
Alıp başımı yakında gideceğim buralardan,
Nasılsa sensiz gittiğim bütün yollar,
Nefesimi verdiğimde değmiyor tenine,
Senin bıraktığın oksijeni çekemiyorum içime…

Korkuyorum kirpiklerinin ıslanmasından,
öyle ürkek ki yüreğin,
Ateşin içine girsemde üşüyor bedenim,
Aklımı başımdan aldın gittin be sevgilim,
Hep seni anlatır, hep seni anar şiirlerim…

Sanırmısın ki bu şiirlerin sonu gelir,
Bende ki sevgi, ebedi sevgidir,
Beyninin ortasındaki o kıskanç hücredendir,
Ufacık bir dokunuşunla kalp atışım yükselir…
(28.10.2011)