Sen Yoksun... Şiiri - Selahattin Bulut

SEN YOKSUN

Sen yoksun…
Öyle ya.. Sen yoksun..Ben sabır toplarım,
Issız gecelerde gözyaşlarımdan,
Sırılsıklam.
Sen yoksun. Amcam yok,dayım yok,halam yok,
Neriman yok…Özcan yok,Nermin yok…

Sen yoksun…Köksal’ım…
Hakka yürüdün gizlice
Sen de gittin… Garibanım.
Bir rüya gibi geldin ve gittin.

Bir dünya kurmuştun gönül köşende.
Salkım saçaktı dalların…
Bir şarkıydı gözlerin,
Nidası gök kubbeye sığmayan.

Sen gittin habersiz… Sessiz…
Olmadı be yiğidim…Böyle ansızın,
Böyle usulca…Böyle garip ellerde,
Böyle…Böyle olmadı ya…

Bir paket sigaran kaldı sehpada,
Üç dal içilmiş…İş elbiselerin tozlu,
Pensen kim bilir hangi inşaatta..?
Azığın sarılı yeşil çantanda.

Ama sen yoksun..
Yaşananları, yaşanmayanları..
Hatıraları..hayalleri bohçaladın,
Hayata dair her şeyi topladın da gittin…

Çok severdin Bilirim... Bir bardak demli çay,
Bir de sigara. Neler paylaşırdın kim bilir…
Dert ortağı tutmuş gibi kendine.
Konuşurdun sanki yudumlarken içine.

Sen yoksun…
Gittin…Sabahı beklemeden.
Sevmez miydin seher vakti esen,
Güz kokulu ılgıt rüzgarları.
Sevmez miydin kuşları,bülbül seslerini.
Niye vazgeçtin de gittin…

Anılarımız kaldı Gökdere de.
Tonarlar da,Yoncalık da,Derindere de.
Araba yaptığımız çam kabuklarında.
Tarlalardan yolduğumuz gelincik çiçeklerinde