Sen Yoksun Şiiri - Adil Onur Yıldırım

Sen yoksun...
Bir ceset düştü kâbuslarıma!
Gecenin bir yarısında;
Hasretim arttı,özledim seni.
Siyah bir damla düştü karanlığa;
Ezberledim ölmeleri...
Kurşuna dizildi aşklar,
Çarmıha gerildi dostlar.
Işığımı çaldın yâr!
Gece,susadı gündüze.
Gözlerim karanlıklarda,
Umudum,umutsuz yarınlarda...

Sen yoksun...
Bu serseriliğim senin yüzünden!
Ne vardı gitmeseydin?
Ben böyle ağlar,dağıtır mıydım?
Benim sebebim sensin gülüm!
Yıldızlara bakarken,yalnız başıma;
Seni içime işlemişim,
Farkında olmadan sevmişim.
Yanlış sevda bu olsa gerek!
Param parça olsa da yüreğim;
Kollarında son nefesimi vermek isterim!
Yorgun düşmüş bedenimi;
Bir duvar misalî,sana yaslamak,
Bir çeşmeden su içer gibi,
Aşka susuzluğumu sende gidermek isterim!
Ben çılgın şiirlerin ozanı;
Gecelerin dertlisi,
Bir kendimi bilemedim ben!

Sen yoksun...
Bir fasıl oldu yanlızlık!
Sefilliğin yüz tuttuğu yüreğim,
Sana muhtaç!
Duymuyosun beni bir taş olmuş kalbin;
İçinde vefasız bir kız rehin...
Mahmuzlanmış bir at gibi,
Dört nala koşan kalbim seni bulamaz oldu!
Bir ıslık büküldü;
Seni çağıran tüm seslerimi kör kuyular tüketti!

Sen yoksun...
Yanında götürdüğün gücüm de yok!
Ve uzar geceler...
Çok şey gitti seninle;
Örneğin;
Ben yokum,
Sazımda yok,büyüttüğüm gülümde;
Tükenip biten ömrümde yok!

Sen yoksun...
Bir hayalin var şimdi benimle!
Göğe uçamadan vurulan bir kuşum.
Sesim ağlamaklı,
Başımda amansız bir ağrı,
Uyku yok gözlerimde!
Ve en önemlisi de;
SEN YOKSUN......

A.O.Y