Sen Yoksun Şiiri - Meral Karabulut

Bu gün bir daha başka,bir daha kırık, çaresizim
Seninle konuşuyorum,sen yoksun
Cansın bir manken gibi bedenim
Yürüyorum,konuşuyorum, duyğudan öte her şeyle
Uyuyorum evrene.
Seninle konuşuyorum,sen yoksun
Artık rüyalarımda seninle,düşlerimde,her şeyimde
Korkuysa bu korkuyorum,sevgiyse bu seviyorum
Kör gibi yaşarken bir ışık yandı sanki
Bir ışık yeşerdi gözlerimde
En parlak hayalleri kuruyorum
Sonra gerçek sarıyor
Bir boşluktan uçarcasına,yapayanlız yokoluyorum.
Seninle konuşuyorum, sen yoksun
Bugün bitkinim,yorgunum,bu gün bir daha yıkığım
Bu gün çırpınıyorum,bu gün can çekişiyorum
Bir deli rüzgar esiyor yüreğimde,bir ağırlık çöküyor
Biliyorum,daha bin yıl geçse bilmeyeceksin
Öğrenmeliyim yaşamayı sensiz
Beynim karıncalanıyor,içim yanıyor
Kalbim sızlıyor
Çaresizlikten ağlıyorum.