Sen Yoksun Şiiri - Ömer Tomruk

Yalnızım dağ tepe sevgiye coşmuşken Şubat'ın on dördünde,
Ama sen yoksun...
Goncası aşka durmuş bir güle döktüm tek damla göz yaşımı,
Bir ses,bir ümit,sıcak bir gülüştü yalnızca umduğum,
Yüzler vardı bugün mutlu,gözler vardı bugün gülen,
Ama sen yoksun...
Oysa can damarından tutkun sana benliğim,
Avuçlarının günahsı...z dokunuşlarına susamışken tenim
Sen yoksun...
Kalpler vardı bugun delice çarpan,
İstiklalde el ele dolaşan,
Ortaköyde boğaza nazır sihirli akşamların tadına varan...
Tunalıhilmi'de,Sakarya'da,ve Kızılayda,
Edirne'de Ardahan'da,Samsun ve Antalya'da,
Vel hasıl yokluğunun tüm kuytularında sevgi vardı bu gün...
Bir tek şarkılar var bana eşlik eden,
Ama sen yoksun...
İnce telden gönül nağmeleri sızlatıyor ciğerimi,
Alıp başımı gitsem kimseden utanmadan,
Hani bir sevdasına yenildi demeseler ardımdan,
Söküp atacağım takvimlerden doğum günümü...
Ben çoktan yaktım köhne bedenimi gözlerinin zindanlarında.
Bir umarsızlığın var senden bana miras,
Ama sen yoksun...
Gidişine mi yanayım kardeş kefesine düştüğüm yar,
yoksa dilindeki suskunluğa mı?
Çaresiz bekleyişler birikmişken kapımda,
Mecbur musun varlığında yokluğunu yaşatmaya..
Düşler vardı ya hani bu gün beyaza adanmış,
Ama bir sen yoksun...
Ne yazık ki senden yoksun gözlerim şubat'ın on dördünde,
Pencere yanı şöyle deniz kenarı varoş bir mekanda,
İki kişilik tahta bir masanın her iki ucunda,
Şarkılar söyleseydik gönülden...
Uzatıp avuçlarımı ellerine yansaydım ciğerimden...
Şimdi matem süzülürken dilimin her sözünden,
Anladım ki sen yoksun...