Sen Yoksun Şiiri - Nihat Kuruyer

Yatırdım aşkımızı musalla taşına
Saatler akşam üstüydü
Soruyor imam nasıl bilirdiniz diye
Yüreğim yavaş yavaş yas tutmaya,hazırdı
Tıkandım
İçimde kaldı o sözcüğüm,yutkundum
Başım ellerimin arasında kıblem sendin
Dalıp gitmiştim
Dönüşü olmayacaktı bu gidişinin
İçime sinmiştin
Yapamadım, bir tarafta sen diğer tarafta ayrılık
Omuzlandın
Toprakla kardeş olmaya gidiyorsun
Önce sağ adımımı attım sana yürümek için
Dokunmaya yetermi,silermi sensizlik bilmem
Saatler akşam üstü
Geceye varır sonu,bilirim,
Tayfası tutsak gemiye döndüm
Gecenin koynunda,işte ayrılıktın sen,
Başım ellerimin arasında
Döndüm yüzümü ayrılık sana doğru gittim işte
Duramazdım orada artık
Çünkü sen toprağın kardeşliğini seçtin
Yoktun yanı başımda
Duvarlar sen kokmuyordun
Mavi çivit kokan badanasına bile küstün
Artık tavandaki,sivrisinek pisliklerini tekmi sayacam
Lambayı söndürmek için,yazı tura kim atacak
Sen yoksun artık
Olmayacaksın
Sen
Toprağın kardeşliğini seçtin
Sen yoksun,sen
İçimde kuytu bir köşede yaşayacak
Sen topraksın
Sen toprağın kadeşliğini seçtin………