_sen Yoksun_ Şiiri - Sanem Güven

Güneş doğmuyor,sabah olmayacak
Ay görünmüyor,yıldızlar doğmayacak
Yüzüm gülmüyor,başımsa ağlamaktan ağrıyacak
Sen yoksun,bir yerlerim hep kanayacak

Nasıl da doyumsuzdu hayat seninle
Su serpmiştin kanayan yüreğime
Ağlamayacaktı gönül eskisi gibi delice
Şimdi yoksun,çıldırtan özlemiş var yüreğimde

Ölmeyen şarkılarda arıyorum seni
Buluyorum,garip denizlerde hüzünlerini
Özlüyorum,o içten tatlı tebessümlerini
Kaybediyorum yokluğunda yoğun sisle kendimi

Sen yoksun,buralar hep karanlıklar içinde kalacak
Gözlerim her an maziye dalacak
Hasret denizim her geçen gün kabaracak
Umut ışıklarım her gece daha bir kararacak

Yokluğun bir ok gibi saplandı yüreğime,
Söksem de geçmez,izleri derince
Acıyı seven yanıma sevgilerimle
Canlanacak bu yanım sen gidince

Sen yoksun,hüzün rüzgarları üşütecek yüreğimi
Yayılacak kalbime ince bir hastalık gibi
Doktorlar da bulamayacak ne yazık çaresini
Ölüm ancak son verecek,acıtan sensizliği

Merak etme,anlayamayacağın kadar anlayışlıyım sevdiğim
Giderken sen yolun açık olsun demesini de bilirim
Bu yoğun hisle kaplı kalbi söküp atamasam bile
Ağlayan gönlümü gizleyip yüzüne son kez gülmesini de bilirim