Sen Yoksun Şiiri - Ali Kamil

Alaca karanlık vakti...
Sanki;
Üşüyorum
Sert bir rüzgar vuruyor yüzüme
Sarıyor bedenimi
Yürüyorum
İstanbul boğazında
Kız kulesine doğru
Seni düşünürken bir başıma
Bir kaç martı
Köşede yaşlı bir kedi
Ve bir köpek
Yorgun ve aç
Yandaki bankta
Yaşlı bir çift elele
Belki geçmişi anıyorlar
Belkide aşklarını yeniden yaşıyorlar
Genç bir çift sarılmışlar birbirine
Yürüyorlar
Kız üşümüş
Sevgilisine sokuluyor
Bense tek başıma
Bir bank
Ve sensizlik
Senden anıları yaşıyorum.
Öğleden sonra
Akşam oluyor...
Üşüyorum
Üşüdüğüm ellerimden belli
Üşüyen ellerimi
Yoksa sensiz kalan
Yüreğim mi?
Ben üşüyorum
Sevgili!
Gözlerim yaşlı
Ellerim boş
Yüreğim seni arıyor
Titriyorum
Anılar sarıyor artık beni
Sen yoksun...
Seni bekliyorum sevgili…