Sen Yoksun Şiiri - Mustafa Kılıç

Yine bahar geldi, çiçekler açtı.
Dağlar yeşillendi, ama sen yoksun.
Bülbül kanatlandı, yuvadan uçtu.
Bebekler dillendi, ama sen yoksun.

Eridi kalmadı dağların karı.
Dolu akar köyün susuz pınarı.
Yemyeşil çayırlar beyaz ve sarı,
çiçekle bezendi, ama sen yoksun.

Irmaklar dereler çağladı coştu.
Taylar çimenlerde oynadı koştu.
Giden döndü, ayrılanlar kavuştu.
Gelen seni sordu, ama sen yoksun.

Her baharda yollarını bekledim.
Aylara ay, yıllara yıl ekledim.
Hasret acısını cana yükledim.
Belki gelir dedim, ama sen yoksun.

Tohumlar çimlendi, toprağı yardı.
Her tarafı çiçek kokusu sardı.
Seni çok özleyen birisi vardı.
O şimdi burada, ama sen yoksun.

.