Sen Yoksun Şiiri - Ali Tekkanat

Sen doğmuşsun içime sabah güneşi gibi,
Aydınlatırdın beni, ısıtırdın içimi,
Şimdi buralarda sensizim ve üşüyorum.
Sen varken severdim doğayı,
parklarda oturmayı, seninle dolaşmayı,
Sen öğretmiştin bana aşkı, sevmeyi, değer vermeyi,
Sen sevdirmiştin insanları, yardımlaşmayı, paylaşmayı,
Zorluklarla baş etmeyi, umudunu kaybetmemeyi,
Ama... Ama şimdi yoksun!
Biliyorum dönmeyeceksin.

Hani, insanın yaşamı bir gün biter ya,
Hani, bütün güzellikler seni bana bağlar ya,
İşte, benim yaşamım sendin,sana bağlıydım.
Güneşim batmış,ben nasıl yaşayayım.
Söyle bana sevdiğim;
Senin yokluğunu ben nasıl kapatayım?

Şimdi sana uzaklardan sesleniyorum duy sesimi:

Ne zaman döneceksin gittiğin yerden, ne zaman?
Ayrılık bu kadar uzun sürmemeliydi, bir türlü geçmedi zaman,
Dönmedin, dönmeyeceksin biliyorum artık, anladım o zaman,
Unutmayacağım seni,
Adımı andığım gibi anacağım adını,
Zaman zaman değil, her zaman! ...