Sen Yoksun Şiiri - Kenan Kervan

Sensiz bir gece daha geçti ömrümden.
Uykusuz ve yorgun.
Rüyalara hasret sessiz karanlıklarda.
Yüreğim suskun.
Bedenim bitkin.
Bitmek bilmeyen zifiri karanlıklar yıprattı ruhumu.
Ve her gecenin sabahına sensiz başlamak.

Sen kokladığım çiçeğim.
Adın bahar.
Sen içtiğim suyum.
Adın yağmur.
Sen duyduğum,
Sen gözümün gördüğü en güzel şeysin.

Sesin en hisli şarkı gibi.
Söylediğin sözler,bir şiirdi sanki.
Doyamazdım sen susuncaya kadar dinlemeye.
Kıyamazdım solarsın diye el sürmeye.
Alamazdım gözlerimi gözlerinden.
Ya biterse diye, hep korkardım.

İşte çıktı idam kararım.
Kırdı uzaklarda biri kalemimi.
Dindi ruhumu besleyen yağmurlar.
Toprağım susuz kaldı.
Güneşim battı.
Önüm arkam hep karanlık artık.
Soldu en sevdiğim çiçeğim gönlümde.
Bahar, bitti.
Söylenmez oldu şarkılar.
Yarım kaldı en son şiir.
Görmüyor gözlerim hiç bir şeyi.
Sol yanım, yok artık.
Nereye baksam boşluk.
Nereye gitsem uzak.
Bir şeyler hep eksik.
Biri hep eksik.
Artık….
Artık sen yoksun.
Sen yoksun.