Sen Yoksun Şiiri - Cengiz Erdoğan

Sen güldüğünde
Gökkuşağı çıkardı gökyüzünde
Kelebekler uçardı
Engin maviliklere doğru
Ve mis kokulu çiçekler açardı
Kuşlar seni şarkı yapmış
Her gün senin şarkını söylüyorlardı
Ben seni seyrederdim
Sana doymak için
Ama her defasında
Sana aç kalırdım
Baharın geldiğini ilk sen müjdelerdin
Çünkü
İlk senin başında papatyalar açardı
Bende o papatyalardan
Seviyor sevmiyor yapardım
Her defasında seviyor çıkardı
Birlikte ne güzel vakit geçirirdik
Kaçamak sevişmeler,
Titreyerek öpüşmeler,
Ne günlerdi değil mi?
Peki ya o bakışarak sevişmeler
Saatlerce sürerdi
Gözlerimi hiç alamazdım
Gözlerim sulanır
Sende ince bir edayla silerdin
Senden hiç ayrı kalamazdım
Seni görmeyince canım seni çekerdi
Seni çok özlerdim
Hep özleyerek özlerdim
Sensizken çok üşürdüm
Parmak uçlarım uyuşur
Ellerim tutmazdı
Sen yanımdayken
Koynuna girer ısınırdım
Ne hayallerimiz vardı
Evlenecek ve mutlu olacaktık
İlk çocuğumuz erkek olacaktı
İkimizin sevgisiyle büyüyecek
İlkönce baba diyecekti
Seni çok özlüyorum gülüm
Ellerim ellerini
Gözlerim gözlerini
Bütün benliğim seni arıyor
Her gün seni ziyaret ediyorum
Başucundaki oğlumuza suyunu veriyorum
Kana kana içiyor
Sanki beni bekliyormuş,
Yollarımı gözlüyormuş gibi duruyor
Sensiz çok yoruldum papatyam
Artık dayanamıyorum
Rüyalarıma da girmiyorsun
Yoksa yollara düştün de
Beni mi bekliyorsun
Yanına geliyorum
Ardıma bakmadan geliyorum
Başında papatyalarla beni karşıla
Seni öyle görmeyi özledim
Bekle beni sevgilim geliyorum
Geliyorum…