Sen Yoksun Şiiri - Eyüp Cüce

Sen yoksun; gönül sazım düzensiz,teli kırık.
Çaldığım türkülerde,şarkılarda sen yoksun.
Bir ağaç tasavvur et,en güzel dalı kırık.
O ağaç benim işte,bu baharda sen yoksun.

Kaç mevsim geçti böyle,kaç bahar sensiz bitti?
Sonbaharda gül değil,gençliğim soldu gitti.
Güneş buzları değil,umudumu eritti.
Aranıp duruyorum sokaklarda,sen yoksun.

Sen zannedip baktığım çehreler hep yabancı.
Bilirmisin,sen değil hayalin bile sancı?
Şişe yol,ben yolcuyum,kaldırımlar da hancı.
Şimdi içip sızarım bir kenarda,sen yoksun.

Aynaya bakıyorum,yabancı bir beden var.
Bu yabancılaşmaya kim bilir kaç neden var?
Viran olmuş gönlüme gelen değil,giden var.
Boş kaldı gönül evim,odalarda sen yoksun.