Sen yoksun Şiiri - Veysel Karani Tabak

Bir zamanlar sevgi doluyduk
Sen geldin aklıma,
Uyuyordum uyandım
Kalkıp duvara dayandım
Baş ucumda sigaram, çakmağım
Bir tarafta telefonum
İstedim numaranı tuşlayayım
Dona kaldım
Yerimden kalkıp cama yöneldim
Dışarısı karanlık
Uzakta sokak lambalarının
Fersiz ışıkları
Ağaçların gölgeleri senin yüzünü çizmiş
Gökyüzünde göz kırpan yıldızlar
Sevişircesine birbirlerine girmişler
Bulutlar ver bembeyaz
Ama sen yoksun…

Uzandım yatağıma
Başımı koydum yastığa
Gözlerim kapalı
Odamın kapısı açık
Sanki bir gölge gibi
Süzüldün geldin yanıma
Eğildin bir öpücük yanağıma
Bir öpücük dudağıma
Kaybolma diye gözlerimi açmadım
Zaten senden hiç kaçmadım
Zorlandım ama sana doymadım
Gözlerim ağladı benim yerime
Olmak istedim hep seninle
Fakat sen yoktun, yoktun yanımda
Kanım çekildi kalmadı damarımda
Ölmek istedim, yine yoktun…

Zaman gece yarısı
Dışarıda köpeklerin havlaması
Bak bizim şarkımızı çalan
Bir araba geçiyor yoldan
Ne arabanın içindesin
Ne de odamın
Yüreğimdesin
Peki, sen neredesin

Türküler sensiz dinlenmiyor
Sen yoksun diye
Zevk almıyorum sigaradan
Kafam öyle bozuk ki
Karşıma çıksan “merhaba” desen
Seni kurşunla selamlayacağım
Hayallerimi topa tutup
Odamı beyaz gülle dolduracağım
Biliyorum yine gelmeyeceksin
Hayır gelemem diyeceksin
Üzüleceğim
Fakat sen bilmeyeceksin.

Kahve Molasın yazdıklarını
Okumak için uğradım, şok oldum
Dondum kendime gelemedim
O an yanımda olsaydın
Seni de onu da kurşunlardım
Sen safsın temizsin, kanarsın
Öbürü kart zampara
Her gün başkasına
Bıkmadan usanmadan
Asılır kadınlara
İki satır yazamıyorsunuz
Ağzının payını vermiyorsunuz
Çıkartıyorsunuz tepenize
Sinir oldum titriyorum
Tansiyonum yoktu fırladı
Kalbim sızlıyor, sağ tarafım yok
Hissetmiyorum kendimi
İşte beyazım ben böyle seviyorum seni.
Sen yoksun

Yine sen yoksun bak aylar geçti
Erteledin duygularını
Beni iptal ettin,
Bende sende bittin.
Sende yoksun