Sen yoksun... Şiiri - Şair Esram

İşte yine; bomboş ellerim.
Vahşi bir hayvan gibiydi
sana hasretim.
Yaralı kuş gibi savunmasızdı
adeta.
Etrafımdaki kurt sürülerinden,
saklanırcasına.
Kaybettik,kayboluşlara
çaban niçin.?
Aslında çokta ürkektim.
İşte ben sözümdeyim,sen,
ya sen nerdesin?
Uzaya atılan bir füze gibi görmüştüm
seni yok oluşunla.
Aşk bize verilen en güzel duyguydu.
Çirkin olan yönü ise galiba kayboluşundu.
Beynimin içindeki yüreğimin,
derinliklerinde.
Bir kor ateşsin.
Yok yok bu aşk bir uçurum.
Kendimi ne kadarda
alıştırmışım.
Sen bir komutandın,
mülteci yüreğime.
Okyanusta saklandığım teknenin
kaptanıydın.
Rotası sendin bu yolculuğun.
İsmin saklı yüreğimde.
Kazıdım
dağladım ismini sönmeyen
ateşlerde.
Ve bekliyorum yokluğunda
hasretinle.
En güzel yerinde.
Ve geleceksin mecbursun.
Lakin;
işte bomboş ellerim.
Çünkü sen yoksun.