Sen Yoksun Şiiri - Ahmet Çetin

Oturmuşum bir başıma...
Camdan gecenin sessizliğini dinliyorum,
Usuldan usula, serpiştiren kar,
Beyaza beziyor her yanı...

Solgun ışık hüzmeleri yayılılyor, sokak lambalarından
Acıklı şarkılar yükseliyor radyodan,
Keder kaplıyor gözlerimi,
Gecenin hüznü, dökülüyor gözlerimden...

Sen yoksun...
Yoksun işte, yeşil gözlü, sarı saçlı dünyam...
Akıyor geçe, gözyaşımlarımla yoldaş,
Sen çocuk yoksun yine...