Sen Yoksun Şiiri - Erkan Algün

Hani ilk günün verdiği özlemle bekler ya
Bir bebek annesini
Bende seni öyle bekledim
Ama beklentim sukuta yar oldu
Hüznüm bana ram oldu kaldı
Ve baktım sen yoksun!
Yokluğun ne kadar hazindir ki
Ekilen gül bile yeşermedi yerinden
Öyle bir heyecanla bekliyordu ki
Hasretiydin çünkü sen
Ey Gül ne olur sesimi duy çık yerinden
Dayanır mı yokluğuna yoksa bu yürek
Şairin dediği gibi
En hisli şiirden de örülmez ki bu güzellik
Kalbin işidir gözle görülmez bu güzellik
Gel ne olur dindir efganımı
Kainattaki nağmelerin sen yoksun olmasın artık
Kabullenmesi de zor geliyor
Biliyor musun ey Gül?
Yokluğun içimde kor olmuş yaralara sultanlık yapıyor
Vaslında bile özlerken seni
Yokluğuna nasıl dayanabilinir ki
Yaprağında bir ömrün güzelliği gizlenmiş
Bir ömrün güzelliğinde buldum kendimi
Ve bakınıp dururken etrafıma
Bir şeyi fark ettim SEN YOKSUN!
Hatırlar mısın ilk bana açtığın günü
O gün bambaşka bir gündü
Güneş bile farklıydı senin nazeninle
Sana belki de hayatının en tatlı tebessümünü yollarken
Gökyüzünde bir başkaydı alemin tadı
Bir anda her taraf karanlığa büründü
Radlar oldu bir anda boynu bükük
Ve anladım ki yüreğimde kopan fırtınalardan
SEN YOKSUN!
Şimdi hayat lüzumsuzluğunu sergiliyor Kaf dağında
Lüzumsuzken hayat bu kadar,
Anlamı olur musun ey Gül gönlümdeki bilmecelerin
Artık nefes almıyor sensiz hücrelerim
Yoruldum, ak düştü saçlarıma şimdi
Neyin habercisidir saçlarımdaki aklar bilmiyorum ki?
Yoksa yokluğunun hüznüylemi bu beyazlıklar
Ne olursa olsun senden gelen her şey başımın tacıdır ey Gül!
Senin sevginle toprak bekler bir yağmur tanesini
Ve hayatın matemi dağılır bir anda
Kıvılcımlar yayılır semaya
Her şey seni bekler, ama nafile bekler, bilirim
Nafilelerle boğuşurken gözlerim, mahkumu olmuştur yokluğunun
Ellerime titremeler üşüştüğünde anlarım ki SEN YOKSUN!