Sen Yoksun Şiiri - Nurseven Atmaca

Hüzün dolu bir gece daha
Sen yoksun
Bir yağmur başladı gözlerimde
İplik iplik
Yüreğim acıyla inledi
gölgelendi beyaz umutlar
Hasretin vurduğu çaresizlikte
Kendimi yitirdim

Düş kırıklığının çıkmazındayım
Akşamlardan gecelere
Senden uzakta
Aldığım nefesin sesini
Gözyaşlarımın sessizliğine gömdüm
Umurumda olmadı içimde kırılan gül dikenleri
Sen yoktun

Kendi sokaklarında gürül gürül akıp giderken İstanbul
Yine sen yoktun
Özlemlerimin kör karanlığında
Bulutları döven o kızıl köpüklerin resmine sığındım
Yıkılacak duvar gibiyim
Ne martılarım döndü beklerken penceremde
Ne de sen
Dolu dizgin yüzerken aşkımın doruğun da
Kum fırtınasına tutuldum

Ezanlar gümbür gümbür
Bir sabah vakti sen
Gittin
Uzaklara
Çok uzaklara
Gözyaşlarını yüreğine gömerek
Biliyorum
Bir gün evet bir gün
Bir şafak vakti haberin gelecek dönüyor diye
Yıldızlar dolacak avuçlarıma
Atacağım kentin sokaklarına kendimi
Yalın ayak
Umurumda olmayacak sabahın soğuk ayazı
Yağmur da ıslanacağım üşümeden
İstasyona varmadan sen ben orada olacağım
Sessiz uğultularla akıp giden nehrin gönül çığlıklarımı
Avaz avaz özgürce haykıracağım
Biliyorum bir gün mutlak bir gün döneceksin
Ve ben yaşlanacağım o günü bekleyerek