Sen Yoksun Şiiri - Hasan Hüseyin Cansız

Aynı kumsaldayım,
O günkü gibi...
Deniz aynı, kum aynı...
O güzelim meltem esiyor yine ılık ılık.
Hani kulaklarımızı çınlatan martı vardı ya,
İşte onu duyuyorum, yükseklerden.
Aynı düşü selamlıyor,
İçimdeki o eski ben.
Tek farkı var o günden,
Sen yoksun...

Avcumda kolyeni sıkıyorum.
Rüyaya dalmak istiyorum, sende.
Kapatıyorum, gözlerimi,
Bir martının çığlığı bozuyor, hayallerimi;
İrkiliyorum.
Sonra, nedendir bilmem,
Adını yazmaya çalışıyorum, kumsala.
Bir dalga geliyor, birden,
Ve siliyor, her şeyi,
Daha ilk heceyi bitirmeden.
Sanırım o martı da biliyor, her şeyi,
O dalga da...

Sen yoksun...