Sen Yoksan Sevdiğim... Şiiri - Burhan Kale

Bırakıp gönlüme derdi kederi,
Sen gitsen sevdiğim ben gidemem ki…
Bu ömür denilen acı kaderi
Sen çeksen sevdiğim ben çekemem ki…

Karanlıkla ışık gece ve gündüz,
Neresi yuvarlak bu dünya dümdüz…
Geçilir elbette değil mi bir söz,
Sen geçsen sevdiğim ben geçemem ki…

Kim gelir kim gider kervan hep dolu,
Köroğlu bir yitik her taraf Bolu,
Yürürsün gidersin sen de bu yolu
Sen gitsen sevdiğim ben gidemem ki…

Yıldızlar durmuyor sabaha kadar,
Ne bitmez bir yolmuş menzile ne var…
Hissetmez ellerim ne yağmur ne kar,
Sen üşü sevdiğim ben üşümem ki…

Kalmamış içinde sevgiden biraz,
Ritmini kaybetmiş bozuk düzen saz…
Bilirsin her şeyi sen oku sen yaz,
Sen çiz sen sevdiğim ben çizemem ki…

Gezdiğin dünyaysa gördüğün Konya,
Gözümde gönlümde hayalin var ya,
Bitecek sonunda ömür de rüya,
Sen uyan sevdiğim ben uyanmam ki…

Bir Mecnun bir Ferhat bir Kerem bile,
Ne Leyla ne Şirin ne Aslı ile
Bahçede soluyor gül hasret güle,
Sen solsan sevdiğim ben solamam ki…