Sen Yoksan Neyleyeyim Sırça Sarayı

Neyleyeyim
sırça sarayım olmuş, neyleyeyim.
İçinde yarim yokmuş
kime sesleneyim kime sesleneyim.
Bir lanbadırki aydınlık vermez
bir yürektirki bakarken görmez.
Bir odadırki
aydınlıkta bile farkedilmez
İçimde bir seski
nefesi sen olmassan hissedilemez...

Korkarım
işte böylesine bir aşktan, korkarım
Canlanan resimlerde
yaşayamaz ruhum.
Söylerse, söyleyen
duyarsa, duyan.
Anılarda kalmayan
bir sen var içimde bir sen...

Sanmaki anlatılan iki anın vardır
lanbanın öylesine dinlediği.
Dinlemeyle anlatılamayan
dokunmayla hissedilemeyen bir sen var içimde.
Sen korkmassın dokunmaya
bilirim.
Ben dokunamam
dokunursam canlanır, ben ölürüm.
Sadece kalem olurum
seni anlatır, satırlarım bir ömür boyu.
Sözlerini hatırlarım
bebeğim, bebeğim ol der gibi her gece...

Söylerse iyisini söyler dedim
bende ona sadece CAN İÇİM dedim.
Aşkını aldım kabul ettim
yüreğime sanki yastık gibi.
Renkleri aradım gözlerinde
bir, bir.
En güzel beni gördüm
sadece beni gördüm, gördüm tek bir.
Zannedermisinizki
bir atlasa sığacak bir aşk yoktur.
Aşk çoktur ama
ne böylesine bir aşk, nede senin gibisi yoktur....

Aşıklar sana, bana bakmasınlar
sırça saray değil, bir yürek arasınlar.
Sen sırça sarayı
seçtim gülüm.
Oysaki ben
senin için bir kulübede bile ölürdüm....