Sen Yoksan Şiiri - Oğuz Hüseyin Özdemir

Sen yoksan cennet bile fani gözümde,
Ne güneş doğar ne de sabah olur gönlümde,
Çiçeklerin boynun büker, hazan düşer bahçeme
Senin gibi mezardayım sensiz
Bir dört duvar, bir sonbahar ve bir de ben,
Yalnızım sensiz.

Söyle deniz gözlüm, benden çok mu sevdin kara toprağı,
Başucuna diktiler makber taşını
Unutmadım, unutamam mavi bakışlarını,
Gözlerim kör gibi görmüyor sensiz,
Bir baston, bir çukur ve bir de ben,
Düşüyorum sensiz.

Zehirden farkı yok, aldığım nefesin,
Gözlerimin önünden hiç gitmiyor gözlerin,
Öksüz ve yetim kaldı seninle hayallerim,
Yarınım yok, ben yok oldum sensiz,
Bir zindan, bir karanlık ve bir de ben,
Yaşanmıyor sensiz

Neden gelmez vuslat bilmem ki neden
Neden kaçar yelkovan kör olası akrepten
Şekli yok, şemali yok, sıyrılmışım zamandan
Bir yaprak misali boşluktayım sensiz,
Bir yaprak, bir boşluk ve bir de ben,
Savrulurum sensiz.

Bir türlü düşmez tetik, şakağa girmez kurşun,
Ben sonu beklerim gülüm, belki son da sen olursun.
Suyum sendin, ışığım sen, sen bedenimdeki ruhum,
Susuz bir çınar gibi kuruyorum sensiz.
Bir tetik, bir kurşun ve bir de ben,
Ben ölüyorum sensiz.