Sen Yoksan* Şiiri - Musa Menekşe

sen yoksan
geceyi gözlerin bilirim
araya koyduğun ayrılığı
hasret
zehirden acıdır bana
sensiz geçen zaman
seninle olur en acı zehirler
şerbet

sen yoksan
içime oturur bütün yokluklar
ansızın her söz
bir hançer keskinliğinde
iner yüreğime
seni hatırlatır suskunluğum
ve
bir kaç kelime dökülür
çaresizliğimin alfabesiyle
yazdıkça seni bulduğum.

sen yoksan
içime bir yokluk çöker
can çekişir canım
yüreğim parçalanır
kurur bütün damarlarım
bir damla kanım akmaz
sensizlikten azar yaralarım
bekliyorum gömdüğün yerde
dönmezsen bir hiç kalır benden
yıkılır dünyalarım
hasmım olur anılar
çok kış gören ömrüme
o zaman karlar yağar…

sen yoksan
anlamını yitirir her şey
boynu bükük kalır sevgilerin
ne ben,ben olurum
ne de ben olmadığında
sen
kalmaz tadım tuzum
yaşayamam sen yoksan
anlasana halimden
ben sende benim
sen de bende sen

sen yoksan
her şey yalandır her şey boş
ben bir mezardayım sensiz
üstüme ilk toprağı sen at koş
gidersen
buzları eriten güneş buz tutacak
bir kor kalacak cehennem yokluğundan
geriye küllenen
sen yoksan eğer
bırak yansın bu deli yürek
ebediyyen......
MUSA MENEKŞE
02.07.06