Sen Yoksan! Şiiri - Nahit Can Aydın

kurşun delip geçer yüreğimi,
ve karanlıkta bir korkak yere düşer...

saklanır ümitler,
saklanır dilimin arkasına...
bu gülümseyiş, şımarık bir çocuk gülümseyişi değildir: saplanır..
ruhumun en kaba yerinde nazik bir yarasındır...
ruhuma bir üflesen, dağılır.
kurumuş toprak gibi..
ve tozum rüzgarın kanatlarında, bir çoşkuyu taşır.
ver elini kuytu köşelerin karanlık bataklıkları...
ver elini gömülüş...

bakarım: adım adım giden iki kişi!
bakarım ki ben değil ikinin biri...

ben kalan!
ben bakan!
ben: yere yığılmış hiç kimseyim! ..