Sen yoksan
kalabliklar içinde yalnız, biçare bir derya ortasinda çirpiniyorum..
Hem bana umutsun, yaşam için..
bazen de ümitsiz bir haleti ruhiye içinde olmamın müsebbibi ...
Mütemadiyen sana bağımlı bir kavak gibiyim
Hayat kaynağım, suyum oluyorsun
Ayaklarimdan, ellerimden.. en uçlara kadar damarlarima hükmediyorsun...
Sen yoksan
kuşlar küskün , bulutlar mağrur ve edalı, rüzgar bir şeylerin ters gittiğini habercisi..
Ay, yıldızlara sırtını dönmüş, ışıkları solgun ve bitkin, gece kömürden bir parça
daha da karanlık
Sen yoksan ..
anlamı yok var olmanın...
beni hayata bağlayan gözlerinle anlam kazaniyor hayatım.
Sen yoksan ...
Geceler daha uzun, sanki günlerim hüküm giymiş.
Sen yoksan ...
Özgürlüğümü mahkûmiyetinde gördüğüm hayatımın ne anlamı kalır..
Fehmi Ayık
Kayıt Tarihi : 14.6.2020 19:41:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!