Sen Yoksan Şiiri - Mustafa Kaynak 2

Sen yoksan, hasretin beni yakar.
İçimi hüzün kaplar.
Aşkım beni bir alev gibi sarar.
Yüreğimi kül edip yakar.

Sen yoksan, yalnızlık yüreğimi dağlar.
Çekilmez sensiz anlar, dakikalar.
Ayrılık, bir ateş gibi içimi yakar.
Her gün yüreğim kan ağlar.

Sen yoksan, her yeri karanlık kaplar.
Gökyüzünde kaybolur tüm yıldızlar.
Sanki her yer bana dört duvar.
İçimi kara bir bulut kaplar.

Sen yoksan, aşılmaz yalçın dağlar.
Uzar mesafeler, aralar.
Sana çıkan bütün yollar,
Hep engellerle dolar.

Sen yoksan, açmaz güller, zambaklar.
Küser kelebekler, kuşlar.
Yokluğun, bir ateş gibi içimi yakar.
Hayatım bir gül gibi solar.

Sen yoksan, yeşermez dağlar, ovalar.
Susuzluktan kurur çiçekler, ağaçlar.
Çöl olur bütün topraklar.
Her yer dikenlerle dolar.

Sen yoksan, ne baharın tadı var.
Ne de yazın adı var.
Geçmez mevsimler, aylar.
Ardından gözyaşlarım akar.

Mustafa Kaynak