Sen Yokmusun? Şiiri - Hicret Katırcı

Hep düşünüyorum da,
Senle ne günlerimiz geçmişti değil mi?
Hele o salkım söğütün altında oturuşumuz..
Sevda yemini edişimiz ne güzeldi değil mi?

Hani, o tek kürekli sandalımız vardı..
Sen tek küreği çekip bende elimle suyu yarıyordum.
Kıyıdan biraz uzaklaşıp,
Mavinin arasında kayboluyorduk.
Bazen uzanıyorduk.
Kırık dökük sandalımızın içine..
Sen başını göğsüme koyup,
Bense kollarına yatıp,
Hayallerimizi fısıldıyorduk birbirimize...

Bazen el ele kimsesiz, sessiz sahillerde
Dolaşmayı seviyorduk.
Bazense akıp giden ırmakların,
Denizle buluştuğu yerleri geziyorduk.
Sanki onlar bizi, bizde onları taklit ediyorduk...

Saka kuşu bizim için ötüyordu,
Martılar bizim için uçuyordu.
Deniz dalgasını bize doğru gönderiyordu.
Hepsi bizim için,
Çırpınıyordu sanki...

Gel gör ki;
Biz bunların farkına varamadık.
Uykudaydık sanki..
Uyandığımız da ne sen vardın ne de ben,
Ne de aşkımız kalmıştı..

Oysaki bizler: bir kuru ağacın dallarıymışız.
Sen koynumda beslediğim bir yılan bile olamazsın..
Bende yılanı koynunda besleyen adam.