Yalnızlığın yurdundan
Ah/sen diye başlayan bir mektuba ilistiriyorum adını .
Bütün dalından kopmuş yapraklar kapımın önünde dalına kırgın üstüne basılmaktan tir tir titriyorlar gibi
Bu korku çok tanıdık ve hiç yabancı değil bana
Benim gibi daha nice insanlar var sokağımda .
Kiminin penceresinde ışık yok kiminin bacası tütmeyen garip bir sessizlik içinde adı konmamış bir mevsimde kendileri ile dertleşmekte .
Eskiden seni adınla çağırmayı severdim bilirsin Şimdi seni güzel hatırlamak içimden bile gelmiyor biliyor musun
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta