Sen Yokmusun Şiiri - Ayhan Akdeniz 2

Yalnızlığın yurdundan
Ah/sen diye başlayan bir mektuba ilistiriyorum adını .
Bütün dalından kopmuş yapraklar kapımın önünde dalına kırgın üstüne basılmaktan tir tir titriyorlar gibi
Bu korku çok tanıdık ve hiç yabancı değil bana
Benim gibi daha nice insanlar var sokağımda .
Kiminin penceresinde ışık yok kiminin bacası tütmeyen garip bir sessizlik içinde adı konmamış bir mevsimde kendileri ile dertleşmekte .
Eskiden seni adınla çağırmayı severdim bilirsin Şimdi seni güzel hatırlamak içimden bile gelmiyor biliyor musun
Ah/sen diye başlayan adını bir satırbaşına ilistirmek
Belki de bir pişmanlığımın sana en güzel hitap etme şekli
Yada yükümün ağırlığını hafifleten
Ve sana harcadığım bir zaman kaybının biraz olsun acılarımın en hafifletici sebebi kalemimde .
Ah/sen yokmusun diye sevinçlerim vardı bir zamanlar
Ve bir zamanlar gözlerimin gülüşüne bin sebeptin gözlerime bakınca .
Şimdi ise yaramazlık yapmış bir kız çocuğuna içimdeki binlerce kırgınlığa katlanamadan sana ah/sen yokmusun diye seslenesim geliyor
Gel gör ki bir kâğıt bir kalem sesimi sana ne kadar hissettirebilir ki
Malum yazılan sözlerin nefesi yok soluğu yok çığlığı yok
Yani diyeceğim ah/sen yokmusun yokmusun şimdi
Bunu sen
İster bir öfke ister bir nefret istersen bir özlem olarak say bu mektupta

Ayhanca Cümleler
Ayhan Akdeniz