Güne kokunla ellerinle uyanmak varken
Sensizligin doruğunda uyanıyorum her sabah
Ilk soluma dönüyorum sonra sağıma
Ama her iki tarafımda da yoksun
İçime kötü bir his oturup kalıyor gün boyu
Belki seni kaybetmenin verdiği huzursuzluk
Belki de sana muhtaç değilken
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta