Sen yokken Seni özledim Şiiri - Hakan Balta

Sen yokken;
Gittiğini kendime söylemek için çok uğraştım.
Senden sonra şehir şehir gezdim.
Başta biraz kilo verdim,
Sonra fazlasıyla aldım.
Sen dönmüyorken,
Dünya bilmem kaçıncı dönüşünü tamamladı.
Seni özledim.

Sen yokken;
İklimlerde değişti.
Yazlar kışa,baharlar güze benzedi.
Önceden yağmura hasret bir ben iken
Şimdi herkes yolunu gözler oldu.
Yalın güneşte çatlamış topraklar,
Seni öpen dudaklarım gibi kavruldu.
Seni özledim.

Sen yokken;
Darbe oldu.
Deprem oldu.
Pandemi oldu.
Babam öldü.
Ruhuma barış gelmedi,
Savaş ise hiç bitmedi.
Ruhum çatışmanın ortasında,
Sana esir düştü.
Seni özledim.

Sen yokken;
Dedim ya özledim seni
Gittiğim her şehirde senden bir nefes bıraktım.
Belki yürürsün aynı sokakta,
Siyah saçlarına değer nefesim,
Belki ayak izime denk düşer ayak izin.
Seni özledim.

Sen yokken;
Seni uzaklarda bıraktım,
Belki sende birgün özlersin diye.
Seni uğurladım.
Sana kavuştum.
Seni özledim.

Sen yokken;
Bilmem ne zaman
Nereye gittim?
Onca geçen zamanda
Evren kaydı yerinden de
Sen gönlümden bir milim bile kaymadın!
Seni özledim.