Sen yokken, elinden oyuncağı alınmış bir çocuk gibiyim.Mahsun, gözleri ağlamaklı, dolu dolu.Gözlerim yağmur bulutları gibi, bir şimşek çakmasıyla boşalacak sanki. Bilirsin ben kolay kolay ağlayamam...Kuru gök gürültüleri gibi düğümlernir hıçkırıklar boğazıma..
Sen yokken ben, öksüz çocuklar gibiyim...Acısı dindirilmeyi, saçı okşanmayı bekleyen,yaslanacak bir omuz arayan, sevgi sözcükleri duymayı bekleyen bir çocuk. Bilirsin ben bunları söyleyemem..Hüzünler içimde büyür, yalnızlığım gibi, sensizliğim gibi...
Sen yokken, henüz hüküm giymemiş tutuklu gibiyim... İşlemediği bir suçtan tutuklanmış ne olacağını bilmeden bekleyen, bir tutuklu gibi... Hakimin vereceği kararı bekleyen...Bilirsin ben karşı gelemem senden gelecek olan cezalara...
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
