Sen Yokken Ben Varım Şiiri - Orhan Kaya

Saçların…
Bir gözün görebileceği,
En güzel şeylerdi.
Gözlerin…
En anlamlı haliyle bakarken,
Yüreğimin penceresinden.
Ben bir yetim gibi seviniyordum.
Sanki başımı bir el okşuyor.
Kaybolup gidiyordun hayal dünyamda
Bir sigara dumanı gibi…
Sen sadece
İçime çektiğimde seni,
Görünüyordun
Yalnız hayal ettiğimde
Yanı başımdaydın
Yalnız hayal ettiğimde
Başımı dizlerine koyabildim.

Bir el ver
Beni çekip al düştüğüm kuyudan
Yusuf’a uzanan el gibi olsun
Öyle bir karanlığa düştüm ki
Yunus gibi
Onu yalnız Allah kurtarabilirdi
Uzat ellerini
Beni bu karanlıktan kurtar
Benim sancılarım
Senin yokluğunda artar
Ama şunu da bil
Sen yokken, ben varım.