Sen Yokken Ben Şiiri - Şevval Çetinkaya

Sensiz bir gün daha.
Gecesi gelirmi bilinmez.
Günler günleri kovalamaz burda.
Geceyle gündüzün rengi aynı .
Gökyüzü .
Ağaçlar,
Soğuk ,
Sessizlik bile aynı kaldı.

Gittiğinden beri;
Sen gibi sert esen rüzgarlar,
Sana benzeyen gölgeler,
Ve gidişinde rastladığım bir karanlık var burda..
Sensizliği bana ezberleten;
Uzun,
Dipsiz,
Bitmeyen bir gece var.
Beni merak etme.
Sen yokken ben böyleyim işte.
Sessiz çaresiz..