Sen Yokken Ben Şiiri - Abdullah Sefa Öztürk

Sen yokken ben buralarda değildim,
Sen yokken ben her avaza eğildim,
Dinlenmedim,durulmadım,
Sen yokken ben ince ince eridim
Sen yokken ben buralarda değildim,

Sen yokken ben hep kuşları dinlerdim,
Sen yokken ben hep şarkılar dinlerdim,
Gelmedin,gülmedim,dinledim
Sen yokken ben çarmıhlara gerildim,
Sen yokken ben buralarda değildim.

Sen yoktun,
Yoktun elbet ben gül gibi derildim,
Sen yoktun ben ahmaklara yenildim,
Bir sen eksiktin,ben vedalara verildim
Sen yokken ben buralarda değildim.

Durgun bir deniz,öfkelidir rüzgar
Sen yoktun,yoktu yaprak, yoktu bahar.
Sen gelmeyince yarım kaldı sevdalar
Sen yokken ben hep toprağa serildim,
Sen yokken ben buralarda değildim.

Durdum,durdu hayat,
Durdu zikir,durdu niyet,
Sensiz yoktu ebediyet,
Sen yokken ben duvarlara devrildim,
Sen yokken ben buralarda değildim.