Sen Yokken Şiiri - Melike Kordon

Soğuk oldu iklimlerin cümlesi, sen yokken
Ay ışığı sönük yıldızların yanında
Yıldızlar bir içli keman çaldı yokluğunda
İnledi nağmeler, sevdan gönlüme çöktü sen yokken

Bir asi başım var, fırtınalar durmuyor
Damlalar usulca süzüldü sokaklarımda
Bu yürek, kim bilir kaçıncı dolan bacında
Seherler, geceler gibi karanlık, sen yokken

Ömrümüzün kaç baharı kış oldu bilir misin?
Kaç zemheri dondu gözyaşım yanaklarımda
Savamadım ben, bu kaçıncı yalan sevda?
Adam gibi sevmeye hasret kaldım, sen yokken

Yokluğun acı acı söylediğim dudaklarımda
Bu yürek sırtını dayamış ayrılıklara
Bir garip ıslık çalıyor
..........
..........