Bir bir eksiliyorduk biz her mevsimde sen yokken
Oysa ellerimiz kenetlenirdi nice ateşlerde ansızın,
Giderken sen başka bir griye çalıyordu zamanlar
Gözyaşlarımızı bıçak olup kesen ağırlıktı yaşananlar…
Ben sarayın tuhaf ve şaşkın soytarısıydım oysa
Aşağılandıkça ve ağır çelmeler takıldıkça ayağıma,
Sokakta karşılaştım.
Satarken güllerini,
Alırken alın terini.
Yırtıktı elbisesi,
Ayağında terliği.
Devamını Oku
Satarken güllerini,
Alırken alın terini.
Yırtıktı elbisesi,
Ayağında terliği.
Yalnızlık bazen çok ağır gelir insan bir lokmayı bir harfi paylaşacak bir gönül dostu ister sizi ve şiiri kulluyorum efendim saygılar
güzel bir anlatım güzel bir şiir olmuş
tebrikler ibrahim bey saygı ve selamlar
Muhteşem bir anlatiş tebrikler
Güzel dizelerdi tebrikler İbrahim bey
Yalnızlığın acısını okuyan yüreklere ustaca paylaştıran duygu yüklü şiirinize tebriklerimle.
Selam ve saygılar.
Yalnızlık her zaman insanın kalbini yakar olmuştur hele bu kalp seven bir kalp ise gönülden kutlarım kaleminize sağlık Mesut Özbek
Tebrikler
İbrahim bey,
kutluyorum.
selam ve
muhabbetle.
isyan dolu sessizlikler birleşmiş yalnızlıkla...hem kendine hem başkalarına bakar gibi bakmış yeryüzüne..
hüzün saklı olsa da "sen yokken" dedikten sonra boşluğa düşüyor şiir..
sonsuz kutlarım..
çok güzeldi..
Kaleminize sağlık İbrahim Bey ..Nicelerine..
çoook güzel bir şiir okudum...
Bu şiir ile ilgili 38 tane yorum bulunmakta