Sen Yokken Şiiri - Oktay Baykurt

Sen yokken.....
Kaç sefer baskın yedim senden...
Gözlerinden, susan dilinden...
Bilmediğim yerlere bastığın adımların ezdi beni...
Suyumu çıkardı sensizlik...
Sen yokken...
Sarsıntılar yaşadı içimdeki şehirler...
Işıklar kesildi yollar yarıldı orta yerinden...
Bilmediğim tünellerden geçtim, sensiz...
Sen yokken,adın sustu...
Elbiselerin elimi çimdikledi dolapta...
Aynadaki izini aradım saatlerce...
Ev yüz çevirdi tenime...
Odalar küstü adımlarıma...
Gözüm değemedi saksılarındaki çiçeklere...

Sen yokken...
Kanımı soğuttum caddelerden...
Bir şey almaz oldum o en sevdiğin marketten...
Topuk seslerini sordum kaldırımlara...
Veryansınlarımı susturamadı baktığın vitrinler...
O yokken sen fazlasın diyordu GÖKLER...

Sen yokken...
Kaç vurgunlar yedim senden...
Aah! bu düçarlığımın zanlısı sen...
.....
Ben varlıkmışım seninleyken...
Dön, yeniden doğayım seni öperken...