Sen Yokken Şiiri - Saliha Öcal

Sen yokken mil çekiktir ak gözlerime.
Yağmur bulutları inmiştir göz aydınlığıma.

Kalın perdeler çekilmiştir yürek camlarima.
Penceresiz sinemin odaları,zifiri karanlıkta.

Mertebeyi ruhum,cisminde değil asumanda.
Ruhsuz vücud,derbeder geziniyor sokaklarda.

Bellek sildi tüm isimleri bir tek adına hâfız.
Namahreme görünmem nikablı cümle cismim.

Sen yokken oturmam fuzuliyâne meclislerde.
Abes lâfizlarla doldurmam zihnimin sayfalarını.

İtimâd et ben de ki sana emniyette daima.
Zelzele yıkamaz,en eslem sur ve muhafızlarla.

Elin tatlı sözü hançerdir bağrımın katmanlarina.
Yabandan gelen bakış keskin kılıçtır âzâlarıma.

Dokularıma işlendin,gözelerimden berrak akan.
Sökülemez,bulandırılamaz Cihângirim
Sen yokken.

04.02.2025 Van/Edremit.