Gerçek zamanla yüreğin zamanı nasıl karışıyor böyle.
Usul bir gülümsemeyle yürüyorum.
Kırmızı bir bulut yüzün.
Bir çınar ağacının gölgesindeyim.
Yapraklar değil, saçların dökülüyor üstüme...
Mavilikte bir görkem.
Şarkılar dinliyorum.
Parmakların, sesinden önce akıyor içime. "Uçan kuşlar sarhoş olur."
Bir daha inanıyorum.
Saka kuşları bayram yerine çeviriyor alacakaranlığı.
Öyle zamanlar bağışladın ki, ölüm de ayrılık da yitirdi hükmünü.
Sen yokken ne gece ne de gündüz...
Ne ay var ne tek bir yıldız...
Her yer karanlık ve ıssız...
Göremiyorum…
Dolunay olurmu, bu gece...
Ay yüzünü göster ve aydınlat gönlümü...
Kayıt Tarihi : 15.7.2018 01:20:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ekrem Öztürk 3](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/07/15/sen-yokken-186.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!