Sen yokken babam, ben daha güçlü oldum
Saçımı başımı hep gizlice yoldum
Seninle her zaman büyük gurur duydum
İçim ağlarken dimdik ayakta durdum.
Sen yokken babam, ben yerlere yıkıldım
Aşk vurgununda bin parçaya ayrıldım
Güneş doğarken hep kar altında kaldım
Hazan yağmurunda kendime sarıldım.
Sen yokken babam, ben ölümüne sustum
Seninle her gece rüyamda konuştum
Kinimi, öfkemi hep içime kustum
Seninle olmak için ölüme koştum.
Kayıt Tarihi : 24.2.2016 23:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
23 Şubat 2016, Kırcaali
Şairi..
Saygılarımla..
Senin kurduğun çadır bir otağ oldu,
diktiğin fidan biyüdü Çınar oldu.
Sen yokken seni yaşadım ben babam....
Resmiye hanım Allah rahmet eylesin, hepimiz bir gün belki geç belki erken ama hiç önemli değil önemli olan firavun gibi uzun yaşamak değil Kanuni gibi adaletli, dürüst gitmeye hazır yaşamak ve giderken bir şey götüremiyeceğimizi bilmek ve bunu bizden sonrakilere vermek... Şüphesiz ki bu size kalmış...
Güzel de duyguların yoğun olduğu mısralardı tebriklerimle....
tebrik ederim dost kalem
harika bir paylaşım okudum
çokda güzel olmuş kutlarım
TÜM YORUMLAR (12)