Sen yokken Şiiri - Hatice Nayır

Sen yokken
Mülteci hüzünler taşınıyor yüreğime
Sensiz günleri kırpıp
Özlemler yapıyorum durmadan
Yakamozlarda sevdamı yüzdürüyorum
Seni hiç unutmadan...

Bir damla ateş oluyorsun bazen
sensizlikten kuruyan dünyama
Masmavi sularda
boğuluyorum her gün
Yalnızlığımı bohçalayıp
Gökkuşağıyla bağlıyor
Çeyiz sandıklarında
Saklıyorum aşkımı...
Sen yokken
Sana biriktiriyorum
Yüreğimde büyüttüğüm
Tüm aşklarımı...

Sen yokken
Yok oluyorum ben de
Kaf Dağı'nın ardında saklanıyorum
Yaşananlar bir masal oluyor birden
Hani kendim bile
Kendimi bulamıyorum.