Sen Yokken Şiiri - Batuhan Topal

Güneşin doğuşu gibiymiş aşkın
Başlangıcı ufak bir sıcaklık,hoşluk verir insana
Hava soğuk üşüyorum
Batmış güneş yitmiş aşkın...

Bu son batışıymış meğer
Geriye ne kaldı?
Parçalanmış bir kalp ve soğuktan çatlamış dudaklarda
Bir çift söz: Seni sevmiştim...

Belli belirsiz bir ses kulaklarımda
Birşey,birisi bana sesleniyor dersin önceleri
Dinlersin,duymaya çalışırsın
Sade iki söz: Beni unutma...

Ardından ağladım diyemem sana
Sel oldum çağladım,
Durmadım ezdim geçtim kendimi,
Öldüm kahrımdan diyemem sana

Dün bir rüya gördüm
Sen ben ve aramızda bir bebek
Ad bile vermişim: Asi
Annesi gibi haşin ama ne varki hayalmiş işte

Ne dayanılmaz şeydir bu ıstırab-ı aşk
Önümde kağıt dayanmadı ağladı ıpıslak
Derlerse desinler divaneye dönmüş bir garip aşık
Ki ne kadar delirsem azdır önümde parlar bi çift ışık