Sen Yokken Şiiri - Menderes Aliusta

Herkese seni anlattım, seni methettim
Yokluğunu sensiz geçirmedim SEN YOKKEN
Kaç sevdalı geldi başımdan def ettim
Hiç kimseyi sevemedim SEN YOKKEN

Ayrıyız artık sen nerde, ben nerde
Hayalin dört bir yanımda, her yerde
Nasıl dayanacağım Allah’ım ben bu derde
Yaşadığım her an azap, SEN YOKKEN

Ateşi sönmedi yüreğimdeki közün
Hep gözyaşı var bende, hep hüzün
Farkı olmadı hiç gece ile gündüzün
Gözüme uyku girmedi SEN YOKKEN

Yeminlerimi sözlerimiz hepsi kaldı lafta
Yan yana ikimizi, sadece bir fotoğrafta
Değil bir gün, değil bir ay, bir hafta
Yıllar bana seni unutturmadı SEN YOKKEN

Hiçbir iş yapmadı, yapmaz oldu elim
Kendine küstü konuşmaz oldu dilim
Boş verdim her şeyi avare oldu halim
Bu dünyadan tat almadım SEN YOKKEN

Kim ne derse desin hepsini yuttum
Senden ne kaldıysa ne attım, ne sattım
Eşyalarınla ben kendi kendimi avuttum
Kimseye el sürdürtmedim SEN YOKKEN

Oturur düşünürümde bir yere bazı bazı
Seninle varmış, oluyormuş her şeyin hazı
Delirtir Allah’ım delirtir sen olan bir mazi
Ben yamadım, yaşayamadım SEN YOKKEN

Aşk acısıyla çıldırdım, işte bu vaziyetim
Senin kereminim, mecnunum bu meziyetim
Bitsin artık, Ya Rabbim bitsin, bu eziyetim
Azrail bana senden yakın SEN YOKKEN

3 Haziran 2003