Sen yokken bile hep sana sarıldım.
Geceyi aydınlatan yıldızlarda.
Sessiz esen rüzgarlarda.
Seni seviyorum diye kulağına fısıldayışın gelir aklıma.
Bir tebessüm alıyor ağlarken yanağımdaki gamzem.
Dalgaların kumları döver gibi çıkardığı sesi dinliyorum sen yokken,
konuşur oldum şimdilerde kendi kendime bazen kavga ediyoruz bazen gülüyoruz sonrasında kafamı kaldırıp baktığımda senin yansımanı görüyorum ardımda,
içimde bir merak
öyle bir merakki
ölümümden bir ay sonra
bir güncük yaşamak
ve
dostu düşmanı
Devamını Oku
öyle bir merakki
ölümümden bir ay sonra
bir güncük yaşamak
ve
dostu düşmanı




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta