Sen yokken Şiiri - Ertugrul Sahin 2

Sen yokken bile hep sana sarıldım.
Geceyi aydınlatan yıldızlarda.
Sessiz esen rüzgarlarda.
Seni seviyorum diye kulağına fısıldayışın gelir aklıma.
Bir tebessüm alıyor ağlarken yanağımdaki gamzem.
Dalgaların kumları döver gibi çıkardığı sesi dinliyorum sen yokken,
konuşur oldum şimdilerde kendi kendime bazen kavga ediyoruz bazen gülüyoruz sonrasında kafamı kaldırıp baktığımda senin yansımanı görüyorum ardımda,
bir hey can sarıyor buz kesiyor bedenim usulca dönüp bakıyorum yine sen yoksun.
Sordun mu kendine hiç bilmem nasıl neler yapıyor diye?
Ama ben hep sordum kendime nasıl acaba iyimi?
Hasta falan değildir diye dualar ediyorum arkandan.
Çınladı mı acaba kulakların hiç adını her gece andığımda?
dün yine gittim senin elini ilk tuttuğum yere eskisi gibi güzel değil artık buralar,
sessiz ve sensiz duruyor oturup bir köşede bir sigara daha yaktım hep kızardın ya bana içme artık diye
şimdi rüzgarlar söylüyor bana senin söylediğin türküyü.
Gittiğin yaban ellerde benden başkasına bakarsan alsın canımı azrail .
Ben yaşamıyorum say artık buralarda sen yokken

08 06 2021 Ertuğrul Şahin