Sen yokken Şiiri - Yasemin Güven

Sen yokken her yanım buz gibiydi sanki kışın ayazında kalmış gibi...
Başımı her yastığa koyduğumda gözümden dökülürdü yaşlar...
Kaç kere dua ettim kaç geceyi uykusuz sabah ettim bilmiyorum...
Unut dedim kalbime bazen gelmicek bekleme dedim ama işte...

Anlamsız bir şekilde yolunu bekledi geleceğini biliyormuş gibi...
Ve sen geldin şimdi yanımdasın yeniden kokunu duyuyorum...
Ellerini tutup sımsıkı sarılabiliyorum ne çok özlemişim seni ne kadar çok...
Bir yanım korku içinde bir yanım çoçuklar gibi çok mutlu...

Ne güzel şey insanın sevdiği ile olmak onla uyuyup onunla uyanmak...
Her sabaha onunla merhaba demek doğan güneşi seyretmek...
Sen yokken içim üşürdü şimdi sevginle sımsıcak oldu...
Sen hep gül bana sevgiyle aşkla bak ömrüm feda olsun sana
Seni Seviyorum
YASEMİN GÜVEN