Sen yokken.. Şiiri - Oguzhan Oguz

Sen yokken...........

Sen yokken; yıldızlarda yoktu
Gözlerdeki yaş sahipsizdi
Niçin akarlar onlarda bilmezdi,
Çöl susuz, insanlar vicdansızdı
Acımasızdı çölün gecesi
Sen yokken.

Sen yokken; çöl karanlık
Ne bir umut var nede ışık.
Analar çaresiz, yürekler sahipsiz
Kimsesizler yığın yığın kum misali
Satılmaya sıra bekler, zincirdir esareti
Sen yokken.

Sen yokken; ne güneşin tadı vardı
Nede ayın.
Sadece insanlara düşerdi nar’ı
Yakar dı kavururdu canları
Cehennemden de sıcak yanı
Sen yokken.

Sen yokken; kalpler mühürlenmiş,
Diller susturulmuş
Feryad edenler gün be gün artmış
Ne dinleyen var ne acıyan
Sen yokken.

Sen yokken; başı boş bir düşünce
Sen yokken; küfürle bitiyor her hece
Sen yokken; Yol karanlık, yolcu şaşkın
Sen yokken; sen yokken.