Sen yokken Şiiri - Özlem Bayram

Onca hasrete sonunda,
Büyük bir sevgiyle kavuşacaktık yine.
Resmine bakıp ağlıyorum sen yokken,
Sensiz şehrin, sessiz gecelerinde.
Kimi başımı gömüyorum
Mektupların arasına,
Kimi kulağım bir kapı zilinde.
Uzun yollar var aramızda
Aşılması gereken.
Aşacağız biz
Sevgimizin gücü sayesinde.
Nicedir hasretim gözlerine,
Beni sen yapan sözlerine,
Öyle alışmışım ki o pamuk ellerine,
İçten gülüşüne...
Zaman geçmek bilmiyor sensiz,
Ama seninleyim yinede.
Lanetlermi etmiyorum sensiz saatlerde
Saatlerce yaşadığım kente...
Evlerin ışıkları bir bir söndüğünde,
Ağlama nöbetlerim başlar sessizce.
Melekleri sana gönderiyorum
Dün gece olduğu gibi,
Rahat uyu diye bu gece...